fin de partida...





Lo cèl es gris , lo sang roge
La luna lusís son grand brasal ,
La posca monta d'un revotge.
La paur se lèva de l'airal.
Que lo vent pòrte lo resson,
Lo pas sul pont que trantola
als temps fòls de la passion,
quora al pitre lo còr tremola
De la canèla,  la vida raja
entre las fendas d'un rocàs,
Entre las popas gota lo lach,
entre los pòts, de carn vermelha,
Quand de temps a sentir lo vent?
M'a embarrada   la cachavièlha?
A galata beure  la licor brumósa,
Qual a getat aquel mal sòrt?
Ai pas que  la meuna aimada,
E lo gost de son perfum?
Sul lièch mofle, sul linçòl,
 de contunh, l' esparnal  dança 
son air de  musica etèrna
la mecanica de l'oblid.



Commentaires

Enregistrer un commentaire

Posts les plus consultés de ce blog

Encara una nuèch

Image
Encara una nuèch  Non sabi quora la foliá se convida a la fèsta, E dança, e se plega dins son polit vestit, Quora arribèt la fugida que ren arrèsta, E qual vira la baudufa del monde enfestolit. Non sabi pas cossí soi vengut fat e mut O quinas votz cantan dins las memòrias ; Una cançon de las paraulas estranhas , Pietat! daissa me estar!, vòli cutar los uèlhs, Tornamai marcharem sus un vial subrebèl . Que lo temps? la nuèch? L'aurassa passaràn Tant que podi sentir tos pialses,me'n chauti . Nos tornarem trobar coma un ser de baleti E ma boca quicharà ta boca tremolanta , Fintarem l'avenir rire, dubrir sos braces saurs, alisarai tas popas de mila rajals d' aur. Dins un òrt mirgalhat negat per l'èrba nauta , Dormirem al mitat dels rebats de diamants, que fa la rosal tre que lo solelh monta. Jos la volta del cèl gauta contra gauta Non sabi quora la malautiá trucarà , O Dieu un còp de
Lire la suite

l'escorsa

Image
L'escorsa es aisida . Sufís de levar una camba après l'autra , de mai en mai docament devèrs la linha d'arribada. Que siás jove , qualques còps una joventa vendrà te donar un poton e un ram de flors. Que siás vièlh e las joventas anaràn devèrs d'autres esportius , de valents de la cuèissas gròssas e muscladas qu'amagan mal lor ereccion perpetuala . Aquò's pas l'escorsa meuna a l'ora d'ara ! Ieu soi un jove vièlh . Una mena de vièlhassonèl que se patafiòla dins una autra categoria. E me fau una escorsa d'una autra sòrta , un pauc especiala , la que farem totes , tira, quitament los joves trionflants que s'arrapan a l'empont, los becassons, sens saupre, ambe lo rire d'aurelha, coma tot se deviá durar mila ans . Vòli parlar de l'escorsa de la vida. Òc deviá plan arribar . Se passèt a la debuta de genièr 2015 , a tossir, a m'escanar , a desalenar en montant pas qu'un estatge, ieu que fins ara montava , o
Lire la suite