Los occitans causisson Occitania e se sovenon de lor pais .






 
Lo mond  de las regions de  Montpelhièr e de Tolosa an causit Occitània .
Aquò's un miracle!
Aquò's pas de creire!

Qual auriá pogut creire que lo caliu èra pas completament mòrt vist  çò que nos demòra encara de lenga viva!


E ben non aquò's lo moment que d'unes causisson per repotegar contre aquel monde qu'a causit ( segond els ) de copar Occitània en dos tres o quatre .
Al luòc de se demandar se los autres occitans gascons , auvernhats , lemosins , provençals de las valadas , d' Aran pensan çò meteis , e ben non  causisson de renegar.  
Al luòc de se demandar consí tornar encapar de consultar tanben los occitans del defòra , e ben non vòlon que los qu'an causit Occitània, càmbian d'idèa vist tot lo mal que fan ( a la causa).
Al luòc d' ensajar de capitar una consulta giganta dins Gasconha, Provença , Limosin, Alvernha , Val d'Aran e Valadas italianas  per demandar : " e Vos , sètz occitans.... coma los tolosans e los monpelhierencs ????" 


Seriá pus polit non? 




Commentaires

Enregistrer un commentaire

Posts les plus consultés de ce blog

Encara una nuèch

Image
Encara una nuèch  Non sabi quora la foliá se convida a la fèsta, E dança, e se plega dins son polit vestit, Quora arribèt la fugida que ren arrèsta, E qual vira la baudufa del monde enfestolit. Non sabi pas cossí soi vengut fat e mut O quinas votz cantan dins las memòrias ; Una cançon de las paraulas estranhas , Pietat! daissa me estar!, vòli cutar los uèlhs, Tornamai marcharem sus un vial subrebèl . Que lo temps? la nuèch? L'aurassa passaràn Tant que podi sentir tos pialses,me'n chauti . Nos tornarem trobar coma un ser de baleti E ma boca quicharà ta boca tremolanta , Fintarem l'avenir rire, dubrir sos braces saurs, alisarai tas popas de mila rajals d' aur. Dins un òrt mirgalhat negat per l'èrba nauta , Dormirem al mitat dels rebats de diamants, que fa la rosal tre que lo solelh monta. Jos la volta del cèl gauta contra gauta Non sabi quora la malautiá trucarà , O Dieu un còp de
Lire la suite

l'escorsa

Image
L'escorsa es aisida . Sufís de levar una camba après l'autra , de mai en mai docament devèrs la linha d'arribada. Que siás jove , qualques còps una joventa vendrà te donar un poton e un ram de flors. Que siás vièlh e las joventas anaràn devèrs d'autres esportius , de valents de la cuèissas gròssas e muscladas qu'amagan mal lor ereccion perpetuala . Aquò's pas l'escorsa meuna a l'ora d'ara ! Ieu soi un jove vièlh . Una mena de vièlhassonèl que se patafiòla dins una autra categoria. E me fau una escorsa d'una autra sòrta , un pauc especiala , la que farem totes , tira, quitament los joves trionflants que s'arrapan a l'empont, los becassons, sens saupre, ambe lo rire d'aurelha, coma tot se deviá durar mila ans . Vòli parlar de l'escorsa de la vida. Òc deviá plan arribar . Se passèt a la debuta de genièr 2015 , a tossir, a m'escanar , a desalenar en montant pas qu'un estatge, ieu que fins ara montava , o
Lire la suite