La debuta de la fin.....

LAO TSEU : Veuillez nous excuser messieurs les professeurs de maintien du grand chic parisien , et prêtres noirs de la république cagoularde, vous avez pratiqué sur nos humbles cervelles vingt ans de lavage de cerveau pour nous inculquer le français, et on le parle toujours aussi mal....

Pensada : la plupart des occitans n'ont jamais pu apprendre la langue d'òc.... Elle est interdite au pays des droits de l'homme , de la femme , e de la canhota s . Souvent ils se le reprochent , et reprochent amèrement aux survivants de persiter à mal la parler, et de ne pas l'écrire coma un simple patois . Ils n'arrêteront jamais de parler de patois.

La debuta de la fin....Istòria vertadièra...e .....novèla

Non sabi pas consí tot aquò s'endralhèt. Mas las causas qualques còps escapan a la comprenèla. Pr'aquò son aquí los signes que deurián pas t'enganar , mas que t'enganan , que los vòls pas veire tan l'aimi lo remembre de la teuna joinesa , de la fòrça electrica que te cor dins lo pitre , las cuèissas , lo vièch, que t'agradariá melhor de te copar una aurelha , que de los veire los signes salopards cada jorn pus clars del vielhum, de te gaitar nud davant la miralh de l'armari vièlha , blanc , ventrut ambe de rufas dusca sus los biceps , que podián carreja dos cents cinquanta liuras un còp èra , encara dur e blancs , coma las còcas traucadas d'una nisada de merlhes casuda , e la carn que pendilha sus la cencha.

Diaussis coma siás vengut ditz la votz trufarèla!

Per astre la lei te fòrça de te vestir , senon seria carnaval , e pòt totjorn sorire darrièr las lunetas a una innocenta maire de familha , que mòstran las popas en descargant lo cadi .

Mas es pas la causa que me faguèt pèrdre lo buf. Non cresi pas. Que a la debuta vòls totjorn creire que tot es «nominal» coma dison los pilòtas de bombardièrs atomics, e que la vida contunha plan planièr .

Mas los signes se multiplicavan

M'arribèt a l'ostal coma defòra de me dire que quicòm cambiava al dedins de ieu , dins lo còr endacòm entre l'estomac , los palmons , dins l'esquina , se volètz quicòm que me tafurava entre lo còl e l'embonilh.

Ren de grèu levat que me trobavi desalenat per ren. E puèi me recordavi la pleurèsi que m'avia rosigat un tròç de palmon a drecha en 1967 quand comencèri de trabalhar a la capitala de la lum. La paga reala de l'entrepresa me permetiá a pro pena de me logar una cambrassa que comptava una fenèstra , sens vitres, la fenèstra, en semblant , coma un luxe la vitre , del costat de Clichy, al 33 de la carrièra F Pelloutier , e que l'ivèrn èra pas question de se passar lo pijama. ( n'aviai pas jamai agut , un utis de luxe aquela pelha que se trobava luènh dins las meunas prioritats del possible , vist qu'un còp pagat lo transpòrt, la renda e la mangiscla de la cantina del miègjorn , me demorava pas qu'una mitat de franc per chucar un cafè microscòpica parisenc , sus una terrassa plaça d'Italia en fintant las salòpas .

Paura epòca de la balaja negra a man . I avia pas que la pleurèsi per dormir de longa ambe ieu. Alara que me sentiái capable de prendre una cigala en lebreta, sens que quitèsse de cantar!

Dempuèi cada ivèrn d'un biais tornèt la pleurèsi per me dire : « t 'en faguèsses pas , t'ai pas oblidat camarada»

Per de dire coma èri fòrt, lo mètge oblidèt de me signar un arrèst de trabalh . Mas vist que d'un autre costat coma sabiái pas qu'èra possible de s'arrestar de trabalhar , subretot per causa de malautiá, tan èri nèci (per dira pas mai) , degun reneguèt pas ! M' apatafiolèri dins lo metro une brava setmana e la temperatura sarrava los 41 gras ...

La pleurèsi! Una fotralada!

Mas en novembre 2014 tornèt lo signe . Tot parièr qu'en 1967 , pel mens o cregueri a la debuta.

M'estonèt lo primièr còp quora montèri a l'estatge en cinc sauts , coma de costuma, e que m'arrestèri amont per bufar una minuta , coma se la sang metiá fòrça temps per arribar als muscles de la cervèla...

Autre còp m'arribèt de m'escanar en passant lo pont de l'Euròpa a bicicleta, e que calguèt quitar de quichar las pedalas , vist que manquèri de m'estavanir .

Una mena d' ataque traïdora que te tanca un pal de la boca al cuol , que se produsís aprèp l'esfòrç. Quand te frega las mans en te disent que lo pus bèl es acabat. Non. Consí dire camarada pòts carregar quatre sacs de patanas d'un pet dusca a la cava , puèi doas minutas aprèp, dapasset sentes arribar l'alenada , e contunharà de te sarrar quitament se gauses pas pus bolegar lo det menèl, que t'arrestèsses o pas d'artelhar, e que te tengèsses jagut sul ponde , en fasent lo mòrt, coma lo rainal dins lo balat mita esclafat per la ròda d'un camion.

Cal dire que quichavi sus las pedalas de la bicicleta , ambe plaser , un òme urós e liure cada jorn pus liure , content de crompar las pichòtas corsas , totjorn a cercar los bons afars , los bons produches de nòstres gavaches de la Nauta Garona , pan de Avairon al mercat del dimarç, peisses a l' Intermercat dos còps la setmana , que vendan las ustras de Bozigues mai caras que las de Marennes alara que las crompan de mitat mens , bon un detalh....

Que te las pòdi totjorn crompar al mercat del dissabte plaça Mercadieu.

Per la carn i a pas melhor rapòrt qualitat prètz que Genòme .

Curiós de cambiar atal ambe lo vielhum. Ieu qu' auriái pogut manjar de rusca a la sal. M'agradi uèi de furgar de pertot per trobar las bonas causas e m'estoni d' espelucar aprèp una etiqueta per ne conéisser melhors los conservators de tota mena que s'amagan jol nom d'un produch bio.

Pel plaser de quichar sus las pedalas m'es arribat de pedalar coma un caluc dusca' l z'Aldi que vend lo papèl cuol , subrebèl , limita pergamin 20 centimes de mens que Lidl.

Me diras de que pòts fotre tan luenh vist que se crebar una roda, te caldrà tornar a pè, que te pòt totjorn eissugar ambe los jornals de la premsa liura de França e de Navarra copats en quatre coma al temps del grand Carle dins cada cagador del Roèrgue d'un còp èra .

Mas bon es totjorn de mòda de jogar lo rusat, de mostrar la beltat del comun, la doçor del papèl e de far ressontir la color verda polida d'un traça de lagon , quora l'aiga fluò raja al fons de la conca , quitament se finirà ben per crebar çò que nos demòra encara de vida dins Garona.

De contunhar s'es possible.....