la derniere occitananoparlante naturelle. Une histoire de fou

Istòria falorda....

Ièr legiguèri sus un blòg que sufisià de s'alunhar de Tolosa, benlèu costat Carbona, per ausir (escotar, entendre...) nosautres disèm ausir dins Avairon ambe lo nòstre parlar de farlabica , l'occitan blos es a dire l'occitan vertadièr , lo que poiriá te dire « puta de que m'a feit a las culturas e a la hemna la nèit passada , salopardasses de mèrda , e que se grata le monilh ( mas pus bas qualques còps) en disent puta aurem la pluèja, lo cèl es clar costat de las Pirenèus ..... Mais qui ne le dit pas qui ne le dira jamais et «même» plus jamais. Ne lui demande pas à cet occitanofoniste naturel comment on dit persil ou carotte ,ou menthe  il l'ignore ....

Car il n'en sait pas plus l'occitanofonant naturel , il le dit avec son accent qui sent le soleil, et les vacances ; putain le stade autra remarca sul blòg  ,comment Foufounea se les pile ( e non pas  los se  rebala , rabala excusatz pel mot ) il leur écrase les couilles, il leur fait bouffer l'herbe , (al luòc de lor passa suls las colhas, los cadenèls de l'esquina , o lor fan manjar de fen veire de bren). 

Bref l'equipe de France de Toulouse a belle allure Marquise, et tous fêtent son universalisme de manège enchanté, l'universalisme d'une auberge espagnole, les actes toujours (sempre las paraulas , o totjorn? ) contredits pas les faits.

Au secours! au secours ! Troubadourons, avec Castanh nationalisons, sans façon, les langues de l'Octogone hexagonal , comme nous avons nationalisé Grandange ou Florange.... Anem enfants de la patria , capitalisme es arribat..... Mais l'occitanisme ne passera pas . C'est la France de gauche qui parle , la France qui lutte depuis toujours et qui luttera encore : «un ange passe».

Bon i tornar, e per de dire que lo tipe parlèt de la veitura que venguèt li esclafar lo milh , anuèch, per assucar un lapin, ambe lo paratruc( le parechÒC.... excusetz moi pour parler terrain et vérité du terrain solide comme celui de la grotte de Lourdes ou se joue , depuis toujoue , joue contre joue Hiroshima mon amouj).

Doncas me vaiqui partit a la recèrca de l'occitanofòna natural (coma o dison dins lo blòg) , una mena fòrça estimada, mas fòrça rara, que se ten qualques còps a l'abroa del campèstre e ne sortis pas que per crompar ( e crompar dins Avairon la sal e lo pebre) , un pauc coma l'isard que se joca als escrins e que jamai te pòdes manjar ( minjar se ditz tanben dins Avairon). Vertat que dins Arièja te parla de longa d'isard, o de gal de brugas, sens jamai ne poder tastar sonque de l' uèlh.

Me rescondèri menimosament dins una tuta de plastÒc, crompada at Leroy Merlin per esperar ma capitada .La radiò disiá Isn'tit? Isnot'it. We can..... year. La guèrra quimica deman ? Year . We have. (NDLR it is in english ...)

I passèri tota la dimenjada. Tal un fenhantàs urós sus una jaça apalhada de ginèsta ambe un libre de J Bodon ... Cal dire que, mai que la lenga de Sirvantes , de la Molièra , de Chaquespièger o e Goèthal (l'entrenaire de l'OM d'un còp èra) , m'agradi mai la lenga de las Ginèstas .... Que vòls aquò's aital.

Tre la débuta , un primièr furgaire me devinhèt darrièr lo molon de bròcas de plastic e me diguèt d'un aire mesfisant: l'avètz vist l ' Ot ... Citanofòla (falordas) vertadièr que lo cerqui dempuèi dètz ans . Que me passi la nuèch ( la nuèit , la neit ???) dins Avairon se ditz la nuèch e coma i a mai de cent mila gabatches (sens comptar los ariegeses) dins Tolosa dison pas pus les , le , dison pas cap hilha , que vòls .... Dison «mème» trufas... e quitament meteis... Es aital.

Ieu l'escotèt pas que d'una aurelha risolenta, d'un nas trufaire, que l'aviái desnisat tot sol lo parlaire verai de l'Òtsquitan de la valòia coma o ditz lo saberut del blòg , fin finala, l'autre, un francimandejaire vertadièr que cercava tanben,  lo darrièr occitanojogaire de flaüta, que riscava pas ( arriscava pas ) que li diguèsse lo secrèt a n' aquela puta de francimand nascut de la tele .

Se n''avia pas qu'un d'occitan vertadièr .... ben, èra per ieu... Bon lo daissèri parlar ( laissar parlar , daishar???mormolhar) Me soveniai encara dels temps de nècitge ont crapahutavi ( per trobar l'Aquitanofonia vertadièra e naturala )( que sabi pas se ditz encara, lo bòsc (la forèst escusatz me, benlèu la lenha la fusta, l'olm, lo fraisse, lo rove lo garric, lo pin , noguièr e autras conarias de noms d'aubres) de Bocona en disent (diguent) al primièr «crosat» ( pas lo de Montfòrt non) cridavi per i traire l'uèlh : agacha  un campariòl , un cagaròl, un professor plan pagat (pas de creire) , solide qu'o disiái onèstament : puta un campariòl, ( de la meuna valòia , plan dins los basquets) coma un occitanofòna vertadièr, mas d'una valòia particulara, de cavalon entre Alps e Pireneus. E lo tipe m'aconsiderava sovent abans de respondre: «  ici nous disons les champignons »  demoravi vergonhos coma al còp qu'une femna del mercat me jetèt l'aficha « salvar la diversitat occitana » en disent «  cela commence comme ça et après y a des bombes ».

Lo darrièr okcitanofoufouna aaertadiè .... revèrta lo mèrlhe blanc.  Lo tipe èra de Paris, e estudiava lo mandarin , e la sia femna lo quamasotra, a la retirada, e parlavan ponchut. Sai que m'èri enganat.

Doncas èri tancat. Per me descansar me soi fach ( aquò se ditz dins Avairon) una partida de strip-poker tot sol, dins lo nòrd se ditz un trip, mas cal enebir lo parlar lemosin . Mes èra pas çò meteis ( ça mèma se ditz dins Avairon que sem quitament 100000 a Tolosa e que coma lo Mondin se parla pas gaire pus .... Bon m'avètz compres ...L'occitanien central impòseuh sa gramatica despotica de farlabica.

La meuna mama me disiá totjorn quora renegavi que voliai pas gaire anar a l'escòla per ressegar de longa ( cinq ans de primari a far de conjugason dels vèrbes per aprendre la lenga meravolhosa de la Molièra  , e del subjonctiu per exemple) : «  parla me al cuol , la tèsta es malaut, malauta? ».

Fin finala ( per dire a la fin, e acabar ambe aquela istòria falorda)

l'ÒCCClitorisoparisoparlanta ( per pas tombar dins l' embrolh de las estudias demograficas , grafologicas o etimologicas o patesencas qualques còps e quitament de la grafia ...... que sián .mistralenca o lemosina ) cal èstre clarinèt neneta; lo sol, l'unenc , lo vertadièr Proensal Lemosin Gascon Auvernhat VivaresAlpino, Creole, CentralDictatorialLengadocian, Corsica, Breton BascoKanak) sortiguèt del bartas coma un singlar a la sason de las castanhas. E lo paure podiá pas gaire se'n sortir tot sol, s'escapar . Los tirèron coma una galina feruna, un perdigal mitat-adomergit . Èran totes aquí :

• Los aparaires franceses de la diversitat francofonèsca.
• L'esquèrra linda e clara dels cocuts de l'esquèrra. Una brava còla.
• los amadurats de la valor del capital
• los anarquistas espanhòls de la libertat dins las cadenas.
• los amics de Nicolaï Sarrecossifar
• los camaradas del mitan de Francescò Neendertalia.
• La Carrèra dels Causse, lo Serra(avètz dichs ADN?) , Tocard (i vendran al frances aquelas putas en parlant d'elsacians), Lebre(Debre benlèu) , Carasse(auvernhatas de las valoìas), e ne'n passi e dels melhors ambe mai de colastaròl. Los de la grafia mistralenca. Los de pas cap de grafia. Los de aquò's mon pates e pas lo teu. Los de la francofonia activa . Los de " de que me canta ambe ton pates?   
• los amics de La Marina que pissa l' acid dins la mar blava.
• Los de Staline que pissan pas mai dins la Baltica.
• los amics d' Inocent III lo paire festadièr e vertadièr de la filha ainada de la glèisa.
• los alucats de l'èrba, de la còque, de la smoke, de la dòpa o del coca caca
• lo camp de nudistes de l'UM-PS e lo del textile que bracejan dempuèi totjorn (sempre?)

E alara figura te, imagina un pauc, qu'es pas dieu possible???? de que sortiguèt? Subte? , al cap?, a la fin ?, de sai pas ont ? una calandrona , a l'òrle de la vinha Verge que cridèt : Papa ven me cercar, ai acabat de pissar.

Foguèt coma se la  Sobiron de Lorda lor  parlava dins la cauna , : soi era l'imaculada concepcion

E totes los professurs, los mossurs que! de cascalejar dabant aquel otcitan de farlabica , bica biconèla bicolanolèta ....Ponde, estanci ,estage. E qué mai? De que fa?per de qué?

Lo professor diplomat al caplomat , e polits pialses argentats , se calèt de despièch . Puèi de sa votz de duganèl cridèt que tot aquò èra pas que de paraulas de farlabicas même, pròva que la filhonèla recitava sa leiçon pas vertadièra.

Coma me diguèt un jorn lo meu regent trespanat,

Visca França de Lille a Tamanrasset . Remembre te dròlle me diguèt

-de qué?

- mas de tot.

• Justament li diguèri.... Me soveni pas mai de ren ( de ges, voliái dire, un chic o mai )...
  
  
  Aquò's temps de tornar la pagina non? 

Adieu, e ..... sens malvolença