Camin de Luna

La vida, e son camin de Luna,
A l'abroa de la mar, sul sablel,
Lo vial dels raisves inacabats
I trescambe , mossegat de talent
Al mitan , de rajals blancas,
Qu'esclaira amont la calada
D'escruma que raja d'un arcanèl.
Se vei pas pus entre la nuèch,
lo camin de la davalada.

Passa aucèl sus ala de vent,
Que penchena los blats de son arpa.
D'unes rison dins l'ombra d'argent,
D'òmes mascarats per carnaval
D'autres redolan dins lo gravas
Peregrins, dansaires, paucs vals.
Nos demòran pas que de seguir,
Los que trepèjan dins lo fangas.
Sens recaptar cap de memòria.

Camin de Luna dels amnesics,
Camin de passar los uèlhs dubèrts.
Passejada gauchosa, tal un pantais .
O una cachavièlha...