lo pol coquin

Lo pol

Aqui que, bèl temps a , i aviá ‘na castelana.

Son òme guerrejava en contrada luenhtana

Ela, dins son castèl, se donava bon temps.

Per plan mai d’un galant se mostrava domètja :

Cap que la contentès , ni madurs ni jovents,

Tant talament aviá lo fuòc a l’entremècha.

Quilhada a sa fenèstra , aqui qu’un bèl matin,

Coma totjorn de sa nuèchada mal sadola,

Los uèlhs esperlucats , la galharda èra en trin

D’agachar… qué ? lo pol montar sus una pola

Per la cocar ; » Còcòricò ! ».

Aqui-losus una autra, apèi a la tresenca.

e totjorn coma aquò.

Aquì a sèt. « ò ! la vida paradisenca,

Pensèt ela , s’aviái , iò, jos mon cubricèl,

Un òme que valguèt aquel afric aucèl ! »

Aqui qu’un vailet del castèl

Passava pel codèrc. I diguèt risolenca :

« Sabes quantes de còps aquèl pol a cocat ?

-Non , Madama.- Sèt còps. Qu’en dises ? Es margat,

aquel d’aqui. Se ditz que bèstias n’an pas d’ama :

se pòt ; an quicòm mai ; aquò’s pas en tot cas ,

un òme que fariá tant , afanòs percaç.

-Que biscantatz aqui ?- La vertat.- Ò ! madama,

i a mai d’un òme autant que vòstre pol valent.

-Es que tu, per asard, quand aquò’s s’endeven ,

ne fas autant ?- Òc plan, madama òsca segura,

amai quicòm de mai , se cal , sens ventadura.

-Escota, s’es vertat qu’ès un tal desgordit,

Te dobli ta soldada ; òc mas se m’as mentit,

Se n’ès qu’un vantairòl, sul còp pèrdes ta plaça.

-E ! madama , òc , sautètz , se soi un vantairòl ,

quand vos farà plaser.- Anuèch. »

La panturlassa

Recebèt lo galant , lo ser, jos son lençòl,

Friutanda de saber çò qu’i anava rescàser.

Sul còp al lièch, sautèt sus èla coma un ase .

Rdit ! un, dos, tres, quatre, … Ò ! dessùs e dejòs,

Tota la borra ne fumava !

Aqui lo bragard amoròs

Diguèt : « S’un cort relais pas tròp vos derengava ,

Beuriái un brave còp, aquò me done sèt.

-Beu. « Vogèt , tt quilhat , la otelha a galet,

e diguèt, regaudit : » Ara tornem al matre.

Madama, perdètz pas lo compte : èrem a quatre .

-Quatre ? N’èrem qu’a tres.- Agachatz la paret :

la pròva n’es aqui ,- Ò se caldriá pas batre ,

ça que la , per tant pauc !- i ai mercat còp per còp

una barra plan carbonada :

n’i a plan quatre , agachatz , e pas una de tròp.

-Auràs comptat un còp dos còps , m’as colhonada. »

Alavetz, escafant d’una granda boissada

Las quatre mèrcas del pretzfach ,

I diguèt : » Es atal , madama ? res de fach.

Se me coneissètz pas , un autre còp me pensi

Que me coneissèrètz. I sètz ? aut ! recomenci. »

La dama , aqueste còp , n’agèt a son sadol.

Aviá trobat son pol.

A Perbosc.