cathare uèi


Quand òm vei totas las orrors del monde , totes los crimis, chaplas, crudeltats de totas menas ; coma los Catares antan que , per fòrça, ne venèm de creire que la Tèrra es l'òbra del Diable, per que Diu non èra possible qu'ajès creat lo monde aital.
Se Diu es , cal creire qu'es endacòm mai, mas pas aici. Que solide que pòd pas se trobar sus Tèrra. O alara partiguèt lèu per pas veire la seguida.
Los Bonsòmes diguèron que la Tèrra e los òmes de carn podian pas èsser que la creacion del Drac.
Sol l'esperit servava lo sovenir de la man de Diu.
La gleisa encapèt pas jamai d'explicar aquela contradiccion: consi se fa que Diu pastèt la Tèrra aital?
Vertat qu'un Diu d'amor non pòd aplèchar un monde tant òrre per maites! Es a dire la majora part.
Es aital que lo brave Innocent prechèt la crosada . E que la gleisa expliquèt pas jamai la contradiccion. La neguèt dins la sang. Equ'a l'encòp, lor donèt cent còps rason ambe 100 annadas d'Inquisicion ...
De que se sentir cataron cada jorn un pauc mai.

Commentaires

  1. Anonyme28 juillet 2008 à 12:05

    Aprèp aver legit e entendut mantunas vagadas Dòna Anne Brenon, soi pas segur que la semantica "catar" siaguèsse aquela que pòrta melhor la populacion que refusava las règlas de la Glèisa romana o vaticanesca. Els e èlas se disián "bons cristians", non ? Aquestes/as bonsòmes e bonasfemnas èran la religion, vivents la religion o lo tèxte sense Glèisa, per desfaut de la seguida de las règlas essencialas o jutjadas aital pels escrits ancians, los mai vièlhs, refusats a-n aquestes temps per Roma.

    RépondreSupprimer
  2. manjacostel28 juillet 2008 à 13:25

    De segur qu'èra d'òmes e de femnas que volian , que cresian de milhor seguir los textes bibliques ancians...
    Mas i a tanben la question soslevada mantuns còps de las "tentacions del non ren" dels catars(as), que desiravan pas d'aver d'enfants pareis, a çò que dison que la via catara èra una androna per lo genre uman, que (pareis) consideravan la vida tèrrestra coma la pròva que non podià estre l'òbra de Diu.
    Fai pas que dire çò que se dis e legis sul subject...
    Lor biais de veire la "creaccion" èra vertadièrament mai revolucionnari, amai perilhosa, per la gleisa , que la volontat de viure segond los rites ancians non?
    Mas que benlèu m'engani mes per tot cas qu'aquela idèa m'agrada mai que la de la dicha de tornar a las sorgas....

    RépondreSupprimer

Enregistrer un commentaire

Posts les plus consultés de ce blog

Encara una nuèch

Image
Encara una nuèch  Non sabi quora la foliá se convida a la fèsta, E dança, e se plega dins son polit vestit, Quora arribèt la fugida que ren arrèsta, E qual vira la baudufa del monde enfestolit. Non sabi pas cossí soi vengut fat e mut O quinas votz cantan dins las memòrias ; Una cançon de las paraulas estranhas , Pietat! daissa me estar!, vòli cutar los uèlhs, Tornamai marcharem sus un vial subrebèl . Que lo temps? la nuèch? L'aurassa passaràn Tant que podi sentir tos pialses,me'n chauti . Nos tornarem trobar coma un ser de baleti E ma boca quicharà ta boca tremolanta , Fintarem l'avenir rire, dubrir sos braces saurs, alisarai tas popas de mila rajals d' aur. Dins un òrt mirgalhat negat per l'èrba nauta , Dormirem al mitat dels rebats de diamants, que fa la rosal tre que lo solelh monta. Jos la volta del cèl gauta contra gauta Non sabi quora la malautiá trucarà , O Dieu un còp de
Lire la suite

l'escorsa

Image
L'escorsa es aisida . Sufís de levar una camba après l'autra , de mai en mai docament devèrs la linha d'arribada. Que siás jove , qualques còps una joventa vendrà te donar un poton e un ram de flors. Que siás vièlh e las joventas anaràn devèrs d'autres esportius , de valents de la cuèissas gròssas e muscladas qu'amagan mal lor ereccion perpetuala . Aquò's pas l'escorsa meuna a l'ora d'ara ! Ieu soi un jove vièlh . Una mena de vièlhassonèl que se patafiòla dins una autra categoria. E me fau una escorsa d'una autra sòrta , un pauc especiala , la que farem totes , tira, quitament los joves trionflants que s'arrapan a l'empont, los becassons, sens saupre, ambe lo rire d'aurelha, coma tot se deviá durar mila ans . Vòli parlar de l'escorsa de la vida. Òc deviá plan arribar . Se passèt a la debuta de genièr 2015 , a tossir, a m'escanar , a desalenar en montant pas qu'un estatge, ieu que fins ara montava , o
Lire la suite